Sen bilmezdin! Şiiri - Mustafa Cilasun

Bilmezsin gülüyordun,
Cevvaldin, duramazdın,
Kıpır, kıpır kaynardın,
Seyrederdim uzaklardan,

Başını her çevirdiğinde,
Canlanırdım, haz alırdım,
O yerde, öylece mıhlanırdım.
Bilmesen de, göreyim diye.

Senin varlığın, dahi hayalin,
Sokağın, pervazın, duvarın,
Yolun, tozun, toprağın,
Neşesiydin, sen bilmezdin.

Yürürdün, salınırdın,
Etrafına bakınırdın,
Dalardın, takılırdın,
Her zaman yakındım.

Yanına gelemezdim,
Sana seslenemezdim,
Bakar mısın diyemezdim,
Senden duyacaklarımdan.

Mektupta yazamazdım,
Kimseye açılamazdım.
Masumdum, çaresizdim.
Korkardım, kaybetmekten.

Hiç değilse, haberin yok,
Sana baktığımı bilen yok,
Kim bilir belki kaçardın.
Sana yaklaşım açılsaydım.