Sen bilmeyeceksin ki

Uyan! İçimdeki sabah uyan!
Şafağın sinmiş üstüme uyan!
Ördüğüm karanlığa ışık girmesin...
Ört karanlığı üstüme,
Sol tarafım karanlık kalsın yine...
Üstüm, ellerim, karanlıkta kalsın...
Yandığım sol tarafımı karanlıkla örttüm.
Sen bilmeyeceksin ziftle kaplı yanımı.
Hani derlerdi, göz görmezse yol görünmezdi.
Benim gizli karanlığımı sen bilmeyeceksin ki...
Yol kenarındaki atılmış yüreğimi,
Üzerinden sabrımın geçtiğini,
Yıkıntılar arasında kaybolduğum yeri.
Sen bilmeyeceksin ki...
Önümün, arkamın kayıp olduğunu,
Bildiğin, gördüğün,
O ördüğüm karanlığıma, sustuğumu...
Benim gizli yarınımı,
Sen bilmeyeceksin ki!
Görme yıkıntılar arasında,
Dokunma şu kayıp yanıma da,
Hissetme ördüğüm karanlığımı da,
Sen bilme sonrası olmayan yarınımıda.
Bir kırıldım, yürekten parçalarım kendimi,
Bulan yok ki daha gizli yerimi.
Sonralarımda benim, sen ağlama.
Cümlesi kısa yüreğin, uzun olan adamıyım yine.
Bir kırıntı kaldıysa,
Bunu değiştirmek bana yakışmazsa.
Sen aldırma....
Aldırma......