SEN BİLMESENDE
Sen yaban ve asi.Her şeye,her kese kafa tutabilen,lekesiz mutluluklarla bezenmiş,hayatın kirli yanından korunaklı sevdamdın benim.Özünü,sözünü kutsallaştırıp,varlığını mübarek sayıp, adeta peşinden sürüklendiğim mabedimdi varlığın.Eksiltilmiş,yapay hiçbir şey yoktu sende.İçimde oynaşan çocuk gülüşlerimin yüzüme yansıyan allarıydın.Gözümden akan minik yaşların avuçta biriktirdiğim manasıydın sen.İsminin anıldığı her yerde ürperirdi varlığım.Rengim değişir,tecrübesiz sevdam ele verirdi kendisini.İçimde,herkeslere aşikar usulca çoğalanımdın sen.Çırçıplak nefeslerimi nefesine kardığım rüyalarım,göğsümün ortasında, adına sevdam kadar derinleşmiş özlemlerim vardı.Sen tüm masum sırlarımın nedeni,okul sıralarında ezber geçtiğim destan, ve hala ömrümün dünde kalmış düşü dediğim çocukluğumsun benim.
Kimliksiz, itaatkar aşkların kısa metraj oynandığı bu gün, sıradanlığın nasılda olağanlaştığını ve böyle olanlar ın gerçek can acısından bir haber olduklarını gördüğümde neyin bedelini ödediğimi anlar oldum.Sen korkmadan,tüm hücrelerimle,damarımda dolaşan kanımın içine alıp yaşadığım,sen ismini zihnimde anmadan tek bir gün dahi uyumadığım,sen uğruna ömrümü ıssız,kimsesiz günlere saldığım…
Bu yalnızlık,kimsesizlik sevdamın bedeli.Ben sana kocaman bir ömür adadım ve böylece sevdanın en derinlerine ulaştım.Aşık olduğum ruhun bu gün, tam şu an hissetsin ki ben öldüğüm gün dahi içimde aynı tazelikle seni yaşıyor olacağım.Yaşadığım bunca katran karası acılara rağmen, tek bir saniye pişman olmadan. Yüzünün karşılığı karanfillere bakarak,sevdama eş yağmurlarla çoğalarak ben,seni sensiz ama seninleymişçesine yaşayacağım ve başım gözüm üstüne bu sevdayı bin kere daha acılardan ölsem; seve seve bin kere daha diriltip çoğaltacağım…Ey benim gönül yazgım,bu gün yan yana duramayışımızın tek nedeni ne tuhaf tır ki sensin.içimde erittiğim öfkelerim,hiddetlerim,kızgınlıklarım,kırgınlıklarımdır şimdilerdeki olgun ve durgun duruşumun nedeni.Bana acıya acıya seni sensiz yaşamayı öğreten sevdam atık biliyor ki bu sevdayı solumam için; hem de kimselerin anlayamayacağı büyüklükte,yanımda durmana gerek yok.
Sen benim ben gibi içime yerleştirdiğim,birlikte büyüdüğüm,çocukluğum,genç kızlığım,yetişkinliğim,ömrümsün.Öyle seninle kuşatılmış bir hayat sürüyorum ki,çıkıp gelsen bir gün apansız günüme,kendi ağırlınla ezilir, korkarsın.Çıkıp gelsen apansız bir gün ömrüme dayanamaz kalbin gördüklerine ağlarsın…
Tamamını Oku
