Sen Bilmedin Şiiri - İbrahim Sönmez

Ben savaşmadım mı inandıklarım uğruna?
Ben akıtmadım mı gözyaşlarımı sanıyorsun?
Ellerim kelepçeli kaldığımda,
Nasıl eyvahlar çektiğimi biliyor musun?
Senin için hiç üzülmedim mi ben?
Sen bilmedin, ağlamadım mı bir başıma odamda?
Üç kuruşa satmadım mı dünyayı, iç çekerek sana da?
Umutlar beslemedim mi gün be gün senin için?
Filizler vermedi mi sanıyorsun?
Tek senin yüreğin miydi yanan,
O ayaz kasvetinde?
Sen bilmiyorsun diye,
Yanmadı mı bu yürek bu bedende?
Hayalin gözümün önünden gitti mi sanıyorsun?
Sen görmüyorsun diye,
Hayalin karşımda durmayacak mı?
Kendimden geçmeyecek miyim ona bakarak?
Ne olur artık ''bir bendim'' demeyi bırak.
Yoksun diye,
Enginlere yelken açmayacak mıydım seninle?
Varlığından yoksun olsam da,
Mutlu olmayacak mıydım?
Sanki tek sen sevdin, sen yaşattın, sen bitirdin…
Her neyse…
Bırak artık ''bir bendim'' düşüncelerini
Sen ağlarken bir başına,
Sanma ben güldüm yalnız kaldığımda.
Senden bin beterdim…
Sen görmedin diye, ben yaşamadım mı?
Sen bilmedin diye ne acılar çektiğimi,
Ben ölüp ölüp dirilmedim mi?
Son soluğum gelmişken boğazıma kadar,
Sen çekip giderken ardına bakmaksızın,
Halimi görmedin diye, ben ölmedim mi?