Sen Bilmedin Şiiri - Farettin Çakal

Seni alıp şu gönlüme,düştüm gurbetin yoluna,
Gide gide viraneye vardığımı sen bilmedin.
Günler seninle doğar güneş gözlerinde açardı,
Gözlerimden akan yaşı sen sen silmedin,silmedin.

Neye yarar tacın tahtın,gülmedi bak benim bahtım,
Malım mülküm kara bahtım, sen görmedin sen görmedin,
Yıllar yordu yollarımı,bak soldurdu güllerimi,
Bülbül gibi dillerimi, sen bilmedin sen bilmedin .

Şimdi duam yalnız sana,yalvarırım yaradana,
Şu çaresiz aşığına, bir teselli sen vermedin sen vermedin.
Güneşim gününe vara, bütün ahım yalnız sana,
Ahirette yaradana ,şikayetim var demedim var demedim.

Toprak sardı bak bedenimi,susturdu şimdi dilimi,
Gönlümdeki bu sevgini,bir bilmedin bir bilmedin.
Kavuşurum ahirette,sırat denen o köprüde,
Son nefeste adın dilimde,sen bilmedin sen bilmedin.