Sen bilmedin Şiiri - Gürsel Pal

Sen bilmedin,
Yaşadın ama görmedin.
Seni ne kadar çok sevdiğimi
Seneleri bir bir deviripte,
Seni senelerce beklediğimi.
Bilirmisin?

Ne zor gelir insana.
Var olduğunu bilirsin.
Delice sever ve seversin.
Orada bir yerde olduğunu bilip
Gidemezsin.
Dokunamazsın.
Dokunamaz göz yaşlarına.
Ayrılık mezesi olur
Aşk göz yaşı
Durmadan akar yarınlarına.

Sen bilmedin.
Seni delicesine sevdiğimi
Beklediğimi hala.
Tükenmişliği mi, çaresizliği mi
Göremedin.
Şimdi gelsen baş ucuma.
Açsan ellerini buda bana yeter.
Bir su döksen toprağıma.

Bir hercaisin sen
Hayırsızım, sormazım, anlamım
Manamsın sen.
Hiç bilmeyeceksin
Neler yaşadığımı,
Nelerle seni yaşattığımı ve seni andığımı.
Haberin dahi olmuyacak
Bir gün çekip gittiğimden.

Unutma,
Unuttuğumu sanma sakın.
Sen bana benden yakındın
Sen içimde yaşayan candın.

Gittin...
Sen gittikten sonra seneleri devirdim
Her şeye inat seni yaşatmak için.
Gelmedin.
Gelemedin biliyorum.
Olsun.
Seni beklemekte güzeldi.
Seni özlemek gibi güzel.
Fakat dayanamadı yüreğim bu ayrılığa
Taşıyamadı seni bu Dünya da.
Senide aldım koynuma,
Sakın öldüğümü sanma.
Sevenler asla ölmezler
Ne bu dünyada
Nede diğer yanda.
Ben sensiz her gün öldüm
Sen bilmedin.

Ben sensiz zaten bir hiçtim
Seninle yaşadım ömrüm boyunca.
Ve seninle yaşıyorum hala.
Yaşayacağımda.

Gürsel PAL