Sen bilirsin değil mi kimin için bu hüzü ...

Engel olamıyorum
Sana doğru gidiyor adımlarım,
Nerde olduğunu bilmeden.
Samanyolunu mu, şimal yıldızını mı rehber alsam
Yoksa salsam mı kendimi
Hoyrat bir rüzgarın önüne.
Yetti artık sensiz yaşadıklarım.

Vefasız çıktı yar diye alkışladıklarım
Bir yıkımdan bir yıkıma
Sahne oldu gönül.
Şimdi bir sis perdesinin ardında yüzün
Ve derin çizgiler ihanetlerden yana
Korkma yalnız seni ben anlarım
Benim ikinci adımdır hüzün.

Yeterli sadece bir tek sözün,
Yeterki gel sev de sende benim gibi.
Bir huzura ersin ömrümüz.
Bir sen bir ben kaldık gülmemiş
Gülmek bizimde hakkımız değilmi
Acılara, hasretlere kurban mı edildik.
Gül bahçesimi yoksa çöl mü gönlümüz