Sen bilirsin ben yunus

Öyle bir bağırsamki parçalansa gökyüzü, kaybolsa düşüncenin gecesiyle gündüzü, gelse kurulsa düzen, dil söylese, sen desen.
Beni yoktan var eden, yenidenmi varetsen. Burda sen, orda da sen,seni benmi söylesem.
Söylesem de, dilmi var, semaya yaşlar sunan,
yüzümü kaldı, elmi var. Karanlık, karanlığa, çitlenmiş duvar duvar,
pişman gönül, dönse dil bağırır, bahar, bahar...
Bende feryat sen murat, konuşsak ince ince.
Gönül vuslata erse, seven ve sevdiğince.
Yine açıldı bendim, bana göre okyanus, pişmanım,ey efendim sen bilirsin ben yunus...