Sen Bilirsin Şiiri - İbrahim İbişoğlu

İşte halin ortada, görüyorsun,
Üzülmezsen üzülme, sen bilirsin.
Kendi haline niçin gülüyorsun,
Büzülmezsen büzülme. Sen bilirsin.

Engel olur, yol vermez ırmaklar,
Göz çıkarmaya çalışır parmaklar,
Ezilmen için hazırdır tüm dertler,
Ezilmezsen ezilme. Sen bilirsin.

Karnın acıkır doyurmaz öğünler,
Karışır işine dünler, bugünler,
Nasıl tutar birbirine düğümler,
Çözülmezsen çözülme. Sen bilirsin.

Birşeyler sezersin, için ezilir,
Yediklerin boğazına dizilir,
Sırların hepsi bir bir bozulur,
Dizilmezsen dizilme. Sen bilirsin.

Süt-yoğurt olur, süzekle süzülmez.
Doslar acı söyler, ama kızılmaz.
Toprakta olsan, kazmayla kazılmaz,
Kazılmazsan kazılma. Sen bilirsin.

İbrahim'im ömrüm bir hiçle geçti,
Yoldaşlarım beni bırakıp kaçtı.
Ne hayaller kurmuştum, hepsi göçtü.
Kurulmazsan kurulma. Sen bilirsin.

12.Şub.84