Sen Bilirsin Şiiri - Mehmet Hanifi Keskin

Ben hancı değilim,seni bekleyen,
Nerede istersen,kal sen bilirsin.
Benden uzak durda,kimi istersen,
Onların kalbini,çal sen bilirsin.

Hüzün,senden bana geriye kalan,
Git,birazda başka yerde oyalan,
Pembe dahi olsa,söyleme yalan,
Susar dilin olur,lal sen bilirsin.

Gönül çalmak bence,en büyük soygun,
Bitersin sonunda,düşersin yorgun,
Hayat derin bir su,yersin ha vurgun,
Yine de temkinli,dal sen bilirsin.

Fethet gönülleri,kaleler yıkma,
Adil ol haksıza,hiç sahip çıkma,
Hayatta bir şeyi şansa bırakma,
Her zaman çıkmıyor,fal sen bilirsin.

Aşkta da,işte de hep samimi ol,
Kazan insanları,gönüllere dol,
Gerek değil bunlar için para,pul,
Dürüstlük en büyük,mal sen bilirsin.

Asil biri gibi tavrını takın,
Mutluluk istersen,olur o yakın,
Kimseyle oynama,sakın ha sakın,
Zehir olur ekmek,bal sen bilirsin.

Başrol oyna olma figüran gibi,
Olursan,olmazsın bir şey sahibi,
Tutarım elinden yağsa kar,tipi,
Yeter ki bir haber,sal sen bilirsin.

Ne çok ileri git,ne de kal geri,
Kazancın olmalı,alnının teri,
Çok şeyler söyledim,deminden beri,
İşine geleni,al sen bilirsin.

Kahramanmaraş 23.01.2010