Sen Bilirmisin... Şiiri - Songül Emektar

Sen bilirmisin,sevda çekmeği
Boğazın düğümlenir konuşamazsın
Bir deli fırtına geçer o an yüreğinden
Sanırsın bir deprem oluyor içinde
Kalbin göhsünü parçalayıp çıkacak

Bilirmisin
Gözlerim cansız ve sadece
Senin gözlerini görünce renk verir.
Sen hiç yaşadın mı yanındayken dokunamadığını,
Dokunupta hissettin mi?
Galiba gelebildiğim en son çizgi
Devamı yok dediğini.

Önce sen geliyorsun aklıma,
Sonra yine sen
Kitlenmişim tek düşüncem sen.
Soğuk esen rüzgarların
Issız gecelerinde içim üşüyor
Bu ürperti rüzgarla değil
Sensin
Çünkü sen yoksun...
Varlığında bile yokluğuna hasret çekiyorum.

Çığlık olmuşum
Vakit her zaman gece.
Yanlızlığıma üleştirdim seni
Besbelliki sevdan sarmış ruhumu.
Önce aşk vardı
Sonra tutku
Yavaş yavaş tükeniyor umudum
Büyüyor içimdeki sancı.

Ve hasretin
Nedir içine çeken beni anlamsız kılan
Senmisin
Yoksa
Erişemediğim aşkın mı beni kahreden..

Aralık 2002
(Yer yüzünde aşkın aşıkları şair yapmadığı
hiçbir yer yoktur-Alıntı)