Sen Bilir misin Yalnızlığı

Sen bilir misin yalnızlıkla direnmeyi,
bilir misin karanlık bir kuytuda,
gölgenle şavaşmayı,
bilir misin bir mezar taşındaki gölgenin sessizliğini?

Sen yaşadın mı, bir bayram sabahındaki,
sessizliği, sensizliği?
Kendi kendine mırıldandın mı,
son nefesini özler gibi, baktın mı pencerenden?

Hiç düşündün mü yalnız yaşayanları,
bir avuç çikolata ile yaşadın mı yalnızlığı,
ihaneti hiç gördün mü rüyalarında,
sırtından hiç ter aktı mı çarşafına?

Hiç güvercinlere avucunla yem verdin mi,
düşündün mü yalnızlıklarını, açlıklarını,
kendi yalnızlığını gördün mü,
koşuşan çocukların arasında?

Ve sen bir bayram sabahı,
anılarına gömüldün mü, kar da yatarcasına,
donup kaldı mı bedenin, yorgun bakışlarınla,
ve sen hiç, bir otobüs sesiyle irkildin mi,
uyandın mı kimsesizler mezarlığında?

Boşver hayatı dedin mi,
sarıldın mı, yeni baştan hayatın bastonuna,
seke, seke yürüdün mü kaldırım taşlarında,
sessizliği deldin mi, anılarının ortasında?

Hele;
hiç yolcu ettin mi sevgiyi,
hiç bekledin mi bir bayram sabahı dönüp gelişini,
hiç korktun mu gelişinden, gidecek diye
bedenin titrercesine yumdun mu gözlerini?

boş ver;
hadi boş ver, dedin mi,
dönemeyesiye gidişin beklentisi olur mu,
dedin mi?

Öğrendin mi;
bekleyerek, beklenmeyeceği,
ve öğrendin mi,
tek yaşamayı herşeye rağmen?

Sen;
bilir misin ki,
yalnızlığı?