Sen bilemezsin, içimde kopan fırtınayı,isyanı
Dinmeyen bir uğultu var ruhumu kavuran
Hırçın dalgalarda kaybolan biriyim.
Yıkılmış bir enkaz gibi umutsuzluğa teslim oldum.
Sessiz gecelerde yankılanan anıları,
kalbime kazıdım.
Erişilmez bir özlem kanayan yaram var artık.
....
Sen bilemezsin, gözlerimdeki saklı çağrıyı,
Duyulmayan feryadım boğazımda düğümlenir.
Kendi sesini unutmuş,
Rüzgârla fısıldaşan, kaybolmuş biriyim,
Kelimelerin bittiği o derin uçurumda,
Yankısını arayan kalbin sahibiyim.
Çünkü sözler yetersiz, bu acı tarifsiz.
...
SEN bilemezsin,
Ruhumu paramparça eden, yıkıcı kasırgayı.
Tek başına hayatla savaşan
Zihnime saplanan keskin birer bıçak gibiyim.
Körlük kadar karanlık,
ÖLÜM kadar soğuktu ayrılık
Yok oluşun nefesini ensemde hissettim.
Zamanın acımasızca sildiği yüzler gibi,
Eriyorum yavaş yavaş.
Kayıt Tarihi : 14.4.2025 23:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!