Sen bilemezdin,
Patlamaya hiç kalmış
Horozu şafakta tabancaydım
Ruhum isyanda kalbim tetik parmağımda
Seni karanfile sarmıştım ateşin bağrında.
Sen göremedin kalbimi
Bile bile görmez değildin hani
Ben sevda yasaklısı kızıl devrimci
Sense aşk katmeri kırmızı karanfil...
Sen bilmezdin
Che ayaktaydı
Küba direniyordu
Sen de bir yerleşeydin kalbime
Belki çoktan varmıştım son devrime
Hele bir el vereydin ellerime
Derya balık dolardı fakir ağları
Zeytin ekmek dökerdi umut bağları.
Bir göreydin bendeki seni
Koruk kurusu kalmazdım böyle
Namluda sıkışmış mermi gibi
Ezilip kalmazdı içim içimde.
Geçerken taş bir köprüden
Geçmiş olmalı yaşın elliden
Durup da sordun mu sulara
Biz ne diye kaybolduk bunca?
Şimdicik olsun bir hatırlasan
Selam versen yorgun bir umuttan
Bir gülücük atsan gamzeli yanaktan
Kırmızın olurum katmerli karanfilden...!
Eşeledin küllenen ruhumu şiirin içinden
Hadi gel de söndür şimdi ateşi kavruk kalbimden!..
Kayıt Tarihi : 11.4.2014 15:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
SEN BİLMEZDİN (U. Kesici’den bir taslak) “Sen bilmezdin/ patlamasına hiç kalmış horozu sabahta bir tabancaydım/ sen bilmezdin/ Che ölmemişti, Küba direniyordu/ bir el versen ekmek ve zeytin yiyeceğimiz dağlarda/ horozu paslanmış bir tabancanın namlusunda/ atılmamış bir mermi gibi böyle yapayalnız kalmazdık/ sen bilmezdin bilemezdin bilebilemezdin bilmedin/ şimdi yaşın elliyi geçmişken mezarıma bıraktığın o kırmızı karanfiller aşkına/ hele bir de, “ben nerde yanlış yaptım?” de! * Sevgimle, U. Kesici
Şimdi çek ateşi çal kalbimden..!
Öyle derin vurgular ve öyle çarpıcı cümleler ki yitik kalmış duygular bir şiir perdesinde ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi efendim yürekten selamlıyor, ayrıca puanlarımı bırakıyorum..
TÜM YORUMLAR (2)