Sen bil/mezsin.... Şiiri - Ferit Aslankurt

Yalan değil sana olan hislerim...ve gözlerim tavana çakılı sabahlara dek seni düşlediğim yalan değil...
Ellerin,dudakların,gözlerin..hatta ayak bileklerin ve de sözlerin gelir geçer imgelerimden..ben mutlu olurum.. kimse bilmez.sen bil/mezsin..
Böyle geçer benim gecelerim..ve akşamdan kalma ve senden kalma hallerimle başlarım sabaha..istemeyerek de olsa..bağıra çağıra...ve iple çekerim geceyi..gece içindeki senli hallerimi..gelmez...ve başlarım ana avrat sövmeye..yelkovanına da akrebine de...kimse bilmez sen bil/mezsin..
Akşam olur karışırım kalabalığın arasına..herkesin elinde bir şeyler..ekmek,soğan vesaire..seni görebilmemin sevinci oysa benim ellerimde..adımlarım sıklaşır hemde kan ter içinde..kimse bilmez sen bil/mezsin..
Karşılar beni buğulu bir çift göz ve ardından sımsıcak bir'hoş geldin'nasıl derler kadife gibi hani...işte tam da öyle..Dağılırım...
Böyle başlar geceye ilerleyen akşamın ilk saatleri..mutlu olurum..kimse bilmez sen bil/mezsin...
Yine her zamanki yerime oturdum.. önümde bir ayağı aksak ve üzeri tozlu olan sehpam..kadehler aynı yerinde..seninkini yıkamadım ne yalan söyleyim..belki aynı yerden bir yudum da ben alırım diye...içki ise bu kez farklı..bizim buralarda'köpek öldüren'derler ya...kimse bilmez sen bil/mezsin...
Neden bilmiyorum bu gece her şeyin en berbat olanını istiyorum..içki de rezilce olmalı..aşk da..rezil...başım zonklamalı ağrıdan,miğdem bulanmalı kusmalıyım..kalkarken düşmeliyim yere.. sere serpe..rezilce sızıp kalmalıyım halısı olmayan odamın beton zeminine..çünkü bu gece sen inat ettin girmedin düşlerime...
Bu son gece..sabaha da çıkmayacağım ya..hadi neyse.....bunu kimse bilmez sen bil/mezsin..