Aklım kalır, savrulunca, saçlarının siyahı.
Beyaza gün kavuşturmaz, sanki gece olurum.
Böyle mi kavurmuştu, Kerem’i, “kor” eyvahı?
Gülerken yüzün kapat, ben de öyle olurum.
Aklım kalır, savrulunca, saçlarının siyahı.
Sen beyazdan ibaretsin, siyahın rengi nerden?
Nereden çalmış rengini, böylesine karanlık?
Bir kez endamın görünse, sanki âlem esvedden.
Senden korkup saklanıyor, köşe bucak aydınlık.
Sen beyazdan ibaretsin, siyahın rengi nerden?
Kayıt Tarihi : 25.8.2010 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!