Ben sensiz gönlümü avutamadım,
Belki sen avutmuş olabilirsin.
Ben seni bir türlü unutamadım,
Sen beni unutmuş olabilirsin.
Ne çıkar arada arayıp sorsan,
Bir haber göndersen bir mektup yazsan,
Bu benim suçum mu sen vefasızsan,
Sen beni unutmuş olabilirsin.
Ben her gece senin için ağlarken,
Hasretin bağrımı yakıp dağlarken,
Acılar gönlümde yosun bağlarken,
Sen beni unutmuş olabilirsin.
Öyle bir başkaydı senin her halin,
Bulunmaz benzerin, eşin, emsalin..
Hâlâ gözlerimde tüter hayalin,
Sen beni unutmuş olabilirsin.
İnsan unutur mu? Hiç söz verince,
Daima sevmeli insan sevince..
Belki de araya yıllar girince,
Sen beni unutmuş olabilirsin.
Bu aşkı kimseye anlatamadım,
Seni hiç kimseyle bir tutamadım..
Ben seni unutmam, unutamadım!
Sen beni unutmuş olabilirsin.
04.05.1990 / Sinop
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 15.9.2014 18:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben sensiz gönlümü avutamadım, Belki sen avutmuş olabilirsin. Ben seni bir türlü unutamadım, Sen beni unutmuş olabilirsin. Ne olur arasan, bir mesaj yazsan, Yine telefonu açınca kızsan, Bu benim suçum mu sen vefasızsan, Sen beni unutmuş olabilirsin. Ben her gece senin için ağlarken, Hasretin bağrımı yakıp dağlarken, Acılar gönlümde yosun bağlarken, Sen beni unutmuş olabilirsin. Öyle bir başka ki senin her halin, Bulunmaz benzerin, eşin, emsalin.. Her an gözlerimde tüter hayalin, Sen beni unutmuş olabilirsin. İnsan unutur mu hiç söz verince? Daima sevmeli insan sevince.. Belki de araya yıllar girince, Sen beni unutmuş olabilirsin. Bu aşkı kimseye anlatamadım, Seni hiç kimseyle bir tutamadım.. Ben seni unutmam, unutamadım! Sen beni unutmuş olabilirsin. 04.05.1990 / Sinop
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!