Sen Benim Umudumsun Şiiri - Arif Öztürk

Bu şehrin akşamları
Boğuyor beni
Ilgıt ılgıt esen yeller
Ilık ılık aktıkça ciğerlerime
Sensizlik doluyor içime.
Kocaman bi yara
Yüreğimde sensizlik...
Sensizlik...
Sevdanın ve hasretin adı
Sıradan bir mardin akşamında
Yüreğimde kanayan yaranın
Gözlerimde damla damla
Buhar olup uçuşan sevdanın adı

Sensizlik zor güzelim.
Seni özledim

Sensizlik
Yüreğimde büyüyen bir fırtına
Kasıp kavuruyor
Ve uzaklara savuruyor
İçimde biriken umudun
Yapraklarını
Her fırtına tuz gibi
Yakıyor
Acıtıyor
Sızlatıyor
Yaralarımı

Sensizlik...
Bir çıkmaz sokak gönlümde
Bedenimi delip geçen kör kurşun
Ellerimden kayıp giden bir ömür
Yüreğimin açmazlarında
Girdaba saplanan.

Sensizlik...
Titrek kelimeler halinde
Yüreğimden
Boğazıma üflenen
Kederin
Buğulu gözlerimde kaybolan umudun adı

Ve sen güzelim:
En derinlere kök salmış
Umut ağacının ucunda
Asılı yaprak.
Her yaprak bir sevda
Her sevda bir umut
Sevdadan umut çıkar
Geriye kalır umut
Hayattan umut çıkar
Geriye kalır umut.
Sen benim umudumsun