Sen Benim Türkümsün Şiiri - Arman Marazyan

Türkümsün sen benim...
Kimsenin bilmediği,
Söylemeye teşebbüs edemediği,
Sözlerini, kelimesinden harfine yürekle yaktığım...

Her nağmesinde sevgi kokan,
Notası, derde deva merhem barındıran,
Enstrümanların çalamadığı bir bestesin, ey can!

Kalemimden kurşun gibi fırlayıp,
Beni gönlümden vuran,
Aşkıyla yarama tuz basan,
Canımı yakan türkümsün, ey can!

Söylediğimde detone olduğum türkülerden değil,
Her söylediğimde beni benden sürgün eyleyen,
Akordu bozuk sazımı bile dile getiren,
Bugüne dek yazılmış türkülerin pirisin...

Seni söylediğimde duygularım kabarır,
Vatan hasreti çeken gurbetçi olurum! ...
Ana ocağını özleyen asker yanımda hiç kalır,
Mahpustan firar eden mahkum olurum! ...

Kekelerim konuşurken,
Çığlıksız kalır sessizlik...
Karanlık girer penceremden,
Ölümüm olur sensizlik! ...

Sen benim türkümsün,
Düşmanın işgal edemediği...

Sen benim türkümsün,
Söylemediğimde özgürlüğümün hapsedildiği...

Sen benim türkümsün,
Uğrunda öleceğim namus gibi...

Sen benim türkümsün,
Tek kelime üç harf, aşk gibi...