Şubattı,
Keskindi yokluğu soğuktan.
Her hecede çatlayan dudaklarıma inat
Sövüyordum bugün yalnızlığa.
Adımı sesinden duymadıkça
Anlam yitiriyordum günden güne..
Eksiliyordu seninle beraber
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta