Şubattı,
Keskindi yokluğu soğuktan.
Her hecede çatlayan dudaklarıma inat
Sövüyordum bugün yalnızlığa.
Adımı sesinden duymadıkça
Anlam yitiriyordum günden güne..
Eksiliyordu seninle beraber
Yollar, kaldırımlar, gidilecek yerler..
‘Sen benim terk ettiğim şehirlerimdin..’’
Kayıt Tarihi : 18.7.2014 03:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!