Okyanus kadar derindi gözlerin
Ne sonu vardı renginin, nede başı.
Çift renk oluyor ya bazen
Dibi gibi yeşil, üstü gibi mavi
Gözlerinle seviyorum ben seni.
Bakışlarını benden alamayan gözlerinle
Sinirleniyorsun ya bazen, hatta her zaman.
Kapatıyorsun okyanusunu benden
Yüzemiyorum derinliklerinde, bakamıyorum yüzüne
Neyse ki bir tokatınla bitiyor herşey.
Canımın yanmasıyla hayata bağlıyorsun canımı
Kızmıyorum sana kızamam ki zaten
Çünkü sen benim sabrımsın.
Sonunu düşünmeden sonsuzluğa yelken açtığım
Ve tüm hayellerime seni kattığım
Adını her anımda yaşadığım sabrımsın.
Teşekkürler hayatıma anlam katan mavi gözlü insan...
Müslüm ÖzerKayıt Tarihi : 28.12.2014 01:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!