Sen benim köyümü bilmezsin

SEN BENİM KÖYÜMÜ BİLMEZSİN

Selimli köyümdür Hekimhan ilçem
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş
Öz türkçedir dilim hazeynce lehçem
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Altı gardaş bir odada yatmadın
Yaz günü ayrana küfte katmadın
Patos kurup buğday sapı atmadın
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Kışın çay demleriz soba başında
Yazın ise herkes kendi işinde
Ekin derdik merre karadaş'ında
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Dokunma yerine "elleşme" deriz
Paylaşma yerine "üleşme" deriz
Çaktırma yerine "naalleşme" deriz
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Sabah saat beşde malı yeridir
Tarhana yapardık damda kurudur
Yağmur yağar ise çiri çürüdür
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Yardımseverliğe sanki tapardık
Toplanıp eğlenir, güler kopardık
Ahmını gasnahla galıp yapardık
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Nohuda giderdik çok ırgat bulur
Bazen yetişmezdi ta güze kalır
Güz buğdası yazdan hep iyi olur
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Harmana sererdik düven sürürdük
Sonra sürecekle onu kürürdük
Yabayla atardık yele verirdik
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Ramazanda hergün mevlüt olurdu
Lahmacun olursa tüm ev dolurdu
Taravihde millet huzur bulurdu
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş

Şöylece bir dönüp baktım da düne
O günlerden neler kaldı bu güne
Ahmetim anılar depreşti yine
Sen benim köyümü bilmezsin gardaş