Satırlarım seni anlatırken aklıma düşenler var, içim paramparça
Yokluğuna alışamıyor bu ruh, beden zaten çoktan öldü
Selasını çoktan verdim ben onun !
Unutma sen benim katilimsin. Sen benim katilim..
Bedenimi değilde, yüreğimi yakan o ateş sensin işte..
Bir gün buluşacağız sevgili..
Bir bulutun altında buluşan güneş gibi yada yaprağının gölgesini veren ağaç misali..
Sana söyleyeceklerim o kadar çok ki sevgili..
Telsizi bozulmuş ve pusuda sıkışmış bir asker gibi..
Yorgun,bitkin ama ümitli..
Gözlerinin perdesi indide, benim yüreğimin ateşini mi görmedin ?
Sayfalarca seni anlattımda okumayı mı unuttun şiirleri.
Değer zaten bilmezdin ki , hiç hiç bilmedin..
Bir gün yalnızlığın dibinde çok iyi duyacaksın sesimi . Çok iyi..
Aklımın hala sende kaldığı o günlerdeyim
Yüküm tüm bedenime ağır geliyor, omuzlarda neymiş ?
Zamanla insanların değişeceğini bilirdim,
Şimdi cevabını bildiğim bu sorunun tam ortasında yıkılmış ,bitmiş haldeyim
Doğru değilmiş bu...
Bir gün buluşacağız sevgili.
Ya cümlelerde ya şiirlerimde yada mezarımda.
Ya sen özleyen, ya ben..
Sen bu aşkın hem mimarı hemde başrolü..
Sen benim katilim..
Bedenimi değilde, yüreğimi yakan o ateş sensin işte sen..
Kayıt Tarihi : 29.11.2022 05:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!