Sen yıllarımı insafsızca katlederken, ben, ardından bereketsiz harmanlar kaldırıyordum, sence adalet miydi bu...
Ben kendimi sen satırları ile yoğururken, zorlarken, hayata bu kadar keşkelerle ve de yorgun devam edebileceğimi, nerden bilirdim, bilseydim eğer basar geçerdim keşke olacak her şeyin üstüne...
Hayaller, yaşananlar ve kalanlar, boş ver gitsin hepsi hızlı akarsularda...
Yaz yârim yaz beni yaz ki ben seni okuyayım...
Donuklaşırdı ruhlarımız her veda ertesi çıkan yangınlara basmalarımızla, bir örümcek ağ örerdi hayatımıza kahır zamanlarını sığdırarak, unutulamayacak bir ses yankılanırdı çavlanda veda,ya dair, hasreti omuzlarımıza yığarlardı, ayrılık ertesi ve biz ağlardık, ağıta dönüşürdü sesimizin tınısı, kimse bilmezdi bizi, kimseler tanımadı acılarımızla bizi ve ben yalnızlık şarkıları söylerdim kısık seslerimle, kimseler duymadı, çünkü biz acıları sırtlamıştık her veda ertesi…
Tamamını Oku
