Gözlerin, diyorum…
Gözlerine bakınca,
Beni daha önce
Hiç gitmediğim,
Hiç bulunmadığım
Yerlere götürüyor.
Hani o, senin normal görüpte,
Benim delicesine
Aşık olduğum kahverengi gözlerin…
Bakmaya doyamadığım,
Bakınca kendimi kaybettiğim
O huzur veren gözlerinden bahsediyorum.
Ya o iki kelime etsen,
Kendimden geçeceğim sözlerin,
İki dudağının arasından
Çıkacak olan o sözlerin…
Ne kadar değerlidir, bilir misin?
Çünkü bana özel çıkar,
İki dudağının arasından
Süslersin, sesinle kelimeleri ve de cümleleri.
Bilir misin?
En güzel çiçekler
Güzelliğini yüzünden almıştır.
Saçların
Dümdüz akıp gider rüzgarlarda.
Kokunu bilmiyorum,
Kokun nasıldır bilemiyorum…
Tahmin etmek gerekirse,
Kesinlikle mis kokarsın sen.
Bilmelisin ki,
Sen her şeyinle güzelsin.
Benim gözümde teksin,
Benim için çok özelsin.
Sen benim her şeyimsin.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, sevdiği kişinin gözlerinde kayboluyor; gözleri onu hiç gitmediği yerlere, hiç tanımadığı duygulara götürüyor. Bu gözler onun için sıradan değil; adeta bir sığınak, bir huzur kaynağı. Sevdiğinin dudaklarından çıkacak iki kelimenin, onun dünyasını alt üst edebileceğini düşünüyor. Bu kelimeler, yalnızca fiziksel bir ifade değil; ona özel bir büyü, bir değer taşıyor. Anlatıcı, onun her bir parçasını – gözlerini, saçlarını, güzelliğini, hatta kokusunu bile hayal ederek – bütünüyle seviyor. Hikaye, hayranlık ve aşkın gözlemleyici, saf ve yoğun yönünü anlatıyor; birine duyulan hayranlık, onu hem büyüleyen hem de kendinden geçiren bir hale gelmiş. Anlatıcı, sevdiği kişiyi tüm yönleriyle tek ve özel olarak görüyor, ona hayatının merkezinde bir yer açıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!