Sen Benim Gülümdün! Şiiri - Kuzey Pb

Bir gül buldum yolda;
Canı acımış belli...
Tutup yerden kaldırdım,
yüreğimin en değerli köşesine...
Canı yanıyordu görüyordum...
Hayat olur diye,
döktüğüm gözyaşıyla yıkadım,
miss kokulu yapraklarını...
Damlaların parıltısıyla ışık saçtı,
göz bebeklerimin uyuyan karanlığına...
Işıltının saflığıyla dudaklarım yapraklarına dokundu...
Can çekişen o gül,
şimdi gülüyordu...
Sen benim gülümdün,
sana böyle hayat verdim...
Benim hayat verdiğim sen,
şimdi başkasının gülüydün! ..