Herkesin gönlüne sevgili oldun
Benim yüreğime hiç uğramadın
Peşinde gölge gibi hep gezip durdum
Sana olan sevgimi anlayamadın
Ben seni bir ömür bekleyip durdum
Sen bana bir gününü ayırıma din
Ben sana bin tane mektup yazdım da
Sen bana bir tane yollayamadın
Ben senin için candan vazgeçtim
Bir gülüşüne bin hüzün seçtim
Seni seyretmek için bir dakika sustum
Sen benim suskunluğuma dayanamadın
Herkesin ablası kardeşi oldun
Ben sana bir türlü yanaşamadım
Herkesin derdini sen anladın da
Sana olan aşkımı anlayamadın…
Anladın da işine mı gelmedi
Yoksa yüreğin hiç mi beni sevmedi
Gönül kapım açıktır kimse girmedi
Sen beni sevemedin mı kavrayamadım..
Herkesin sözüne cevap verdinde
Benim sözlerimi umursamadın
Ben seni dağlara taşlara sordum
Sen beni bir kere niye sormadın
Bastığın yerleri tek tek öperken
Gitme kal diye yalvaramadım
Sen herkesle vedalaştın da
Bana bir el bile sallayamadın
Ben seni görünce hep tutuk kaldım
Bu halimle beni anlarsın sandım
Bir kelimene bin şiir yazdım
Seni sevdiğimi anlayamadın
her gün her saniye hep seni andım
Ben sana bir gün değil ömür adadım
Kendi mezarımı ben kendim kazdım
Sen benim aşkımı anlayamadın..
Kayıt Tarihi : 28.1.2006 22:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!