Okan Yavuz - Sen benim adımı biliyorsun ...

GÜZELLER GÜZELİ ZEYNEP:

..Sen, böyle içten masal gibi konuşurken, bir zamanlar köyümüzde yaşanan acı bir olayı hatırladım..

. Bir zamanlar olaydı ama şimdiler de artık kimsenin hatırlamadığı bir hikaye,yada bir masala dönüştü, tıpkı babaannemin bize anlattığı o korkunç masallar gibi.. Annem o olayı anlatırken, olayı sanki yeni baştan yaşıyormuş gibi, gözleri, kolları, yüz mimikleri sürekli hareket halinde oluyordu ve ağzından çıkan her kelime anında acıya dönüşüyordu.
. Ağzı kuruyor, dudakları yanıyor, nefesi çaydanlıktan çıkan buhar gibi kesik-kesik alıyordu. Çok küçüktüm ama o kadar çok konuşuldu ki bu olay, aradan uzun yıllar geçmesine rağmen hala beynimin bir köşesinde kazılı durur.
O yıllarda henüz köylerde elektrik yoktu, su var ise de evin uzağında akıyordu. Suyu;güğümlerle, kazanlarla taşıyorduk evin içerisine. Su taşıma bahanesiyle ne sohbetler ediliyor, ne kahkahalar atılıyordu, ve ne sevdalar yıkanıp gidiyordu suyla birlikte.. Belki çok sıcak geçmiyordu kış ayları ama insan ilişkileri çok sıcaktı, ve o küçükcü gaz lambası bile bildiğim pek çok aydınlatıcıdan çok daha iyi aydınlatıyordu evleri..