Sen benim; ... Şiiri - Cafer Yılmaz

her yalnızlık, yalnız yaşanılmaz oysa...
kaldırımlar gibi; ezip geçse de her gün
onca insan,
elbet vardır, oturup üstüne
senin için ağlayan...

sen benim; çoğul yalnızlığımın yegane türküsü...

...

bazen düğümleniverir hayat.
düğüm düğüm olur yol diye bildiklerin.
el ayak dolanır,
üstüne üstüne gelir duvarlar.
kelimeler yoğun trafiğe takılır, her akşam üstü.

sen benim; kelime özürlü dilimin tek büyüsü...

...

sonbaharın telaşında daldan kopup
rüzgarın insafına takılır bir yaprak.
baharın bir daha geri gelme ihtimali yoktur ona.
birazdan düşecektir bir yere,
iş çıkaracaktır çöpçülere...

sen benim; telaş çığlıklarımın yegane çöpçüsü...

...

kısa bir hikayedir hayat.
içine ne katarsan kat...
-senin elinde...-
senaryona girip çıkacaktır yüzlerce figüran.
bir kareliktir çoğu kalmayacaktır uzun zaman...
tekrar seyrettiğinde, “ bu kimdi..? ” diye sorarken hafızan,

sen benim; gördükçe dayanılmaz acıların saplandığı
beynimin yaşayan tek öyküsü...

...

her dağ; bir zirve,
her yol; bir son,
her can; bir ölüm taşır aslında...
tüm gelişler; gidiş taşır cebinde...

sen benim; kabullendiğim onca şey içinde,
inadına bağrında bahar sakladığım,
elimde sımsıkı tuttuğum tohumlarım...

11/12/2006