Sen benim Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Ben senin kıymetini anlayınca geç oldu
Yaşama tutunduğum dalım’mışsın sen benim
Kalmadı tadım tuzum zehir oldu hiç oldu
Şekerim hem şerbetim balım,mışsın sen benim

Mutluluğum sevincim hayat arkadaşımdın
Hüznüm derdim kederim benim tek sırdaşımdın
Bu sevdaya renk veren süsleyen tek aşkımdın
Mor beyazım yeşilim alım’mışsın sen benim

Yağmura hasret kalmış çöl gibiyim şu anda
Fırtınaydım dinmişim yel gibiyim şu anda
Aşkından yanıp bitmiş kül gibiyim şu anda
Şimdi garip bülbülüm gülüm’müşsün sen benim

Temmuzun sıcağında meğer bana karmışsın
Bu kanayan yaramı sadece sen sarmışsın
Bana bu dünyadaki en vefalı yarmışsın
Hiç durmadan atan bu solum’muşsun sen benim

Hiç durmasa devamlı zemzem aksa pınarım
Cihan’ın servetiyle dolsa dört bir kenarım
Altın gümüş deseler ben hep seni anarım
Geçim kaynağım param pulum’muşsun sen benim

Sen yokken bu hayattan yok artık beklentim de
Bu beden kaldırmıyor kalmadı takatimde
Şimdi yarım kalmışım kendimi fark ettim de
Gövdemi tamamlayan kolum’muşsun sen benim

Izdırap olur bana sensiz geçen her günüm
Ateş çemberi gibi sağım solum her yönüm
Derin bir çıkmaz dayım karanlık puslu önüm
Aydınlığa götüren Yolum’muşsun sen benim

Eroğluyum anladım sensiz kalınca böyle
Yalnızlığın içine girip dalınca böyle
Onca geçen zamana yazık olunca böyle
Haftalarım aylarım yılım’mışsın sen benim