Yıldızlar ışığını kaybedip döküldüler,
Mehtap birden karardı; sen beni yanlış bildin.
Doruğu yüce dağlar yıkılıp söküldüler,
Bütün güller sarardı; sen beni yanlış bildin.
Utancından çiçekler kan kırmızı açtılar
Serçeler gözlerinden kıvılcımlar saçtılar
Dalgalar denizinden köşe bucak kaçtılar
Akıllara zarardı; sen beni yanlış bildin.
Ne bir hesabım vardı ne de farklı düşüncem,
Sonunu düşünmedim sendin benim ilk öncem,
Ne yalnızca hevestin ne de gönül eğlencem,
Verdiğim bir karardı; sen beni yanlış bildin.
Keremin aşk od/una düşüp yandığı gibi
Mecnun’un aşkı içip içip kandığı gibi,
Yusuf’un Züleyha’yı aşkla andığı gibi,
Mahşere dek sürerdi; sen beni yanlış bildin.
O rengârenk düşlerim o çocuksu hallerim,
Kursağımda kaldı hep toz pembe hayallerim,
Dizlerimde yatarken o titreyen ellerim
Saçlarını tarardı; sen beni yanlış bildin.
Yerle bir oldu dünyam üzerime yıkıldı
Sofralarda lokmalar boğazıma takıldı
Bu biçâre yüreğim nasıl yandı yakıldı
Sevmek neye yarardı; sen beni yanlış bildin.
Belki biraz divane biraz şaşkın adamdım
Her gece iki gözü iki taşkın adamdım,
Ama sana sevdalı sana düşkün adamdım
Hasan seni sarardı; sen beni yanlış bildin.
Hasan Hüseyin YILMAZ
Hasan Hüseyin YılmazKayıt Tarihi : 6.9.2012 01:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!