Sen Beni Unuttun Unutalı Şiiri - Dinmez Er

Her yerden herkesten uzak
Suskun bitap yalnızlığım
Can yakar bazen uyanan saklı acılar
Yürekten gözlere, gözlerden yüreğe
Her yanı buz keser adeta insanın
Sevgi sözleri yazdım söyledim eridi buzlar
Coşan bir ırmaktı çağlayıp aktı
Yorulduğu da oldu şırıldadı aktı
İlk ışıklarıyla sabahın ulaştı deryalara
Koştum ay karanlıklarının peşinden
Bir lahza olsun yenilmedim uykulara
Sesimi alıp götürdü dalgalar lebideryaya
Çok uzaklarda sesin yankılandı buralarda
Her yerde duyarım ben senin sesini
Bilirsin

Nasıl bileceksin ki sen beni çoktan unuttun
Yaseminler nergisler çiçek açmıyor artık
Ben taraflarda sen beni
Unuttun unutalı
Ay mutsuz kanalıklar içinde bulutlarla kavgalı
Ben papatyaları gelincikleri de severim
Kollarınla sarıp sarmalardın beni
Doyamazdım sevgine ve sana
Umut olurdun bana bunu sen
Biliyorsun
Mehtap sensiz deniz dalgalar sessiz
Neredesin kiminlesin şimdi bilemem ki
Yalnız seni kıskandım ben bilmelisin
Pişmanlıklar damla, damla süzülür
Kelimeler üzerine gözlerimde yaş
Kırılmış gönümde koyu bir yas
Sen beni unuttun unutalı
Burada güneşler erken batıyor
Geceler uykuya kanmıyor gün sabırsız
Tanyeri ağarıyor “Saba” makamında
Bunları sen nerden bileceksin ki
Sen beni unuttun unutalı!

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2022. 05. 18 / 24.00