Son sözlerim sana
Can kulağıyla iyi dinle
Kendini evlatlarını geleceğimizi
Ömür boyu pişman olacağın
Vicdan azabıyla yaşamaya mahkûm etme bizleri
Ocak söndüren kurşun gibi sözlerini
Kalplerde derin yaralar bırakacağını
Anlamadın anlayamadın
Kavgalar arasında kırılan kalbimiz oldu
Kırılıp dağılan kristal parçalarını birleşir mi sandın
Mümkün mü Allah aşkına söyle
Döner mi aslına, görünür mü pürüzsüz
Sevgi saygı yok olunca
Uzun bir ömür yolunda nasıl yürünür
Kırıcı sözler söylenirken
Düşmez mi yıldırımlar yüreğimize
Birbirimizi ölümüne seviyorken
Nasıl geldik bu günlere diye
Kafa yormadın
Bense çok geceler
Sabahlara kadar ağladım
Kalan ömrüm sensiz geçecek derken
İçimi dayanılmaz acılar korkular sarardı
Özlersin özleyeceksin benle gecen yazı baharı
Unutamazsın, unutamaz
Düşlerine girip kemireceğim beynini
Mutlu giderken yaşantımız
Ne oldu birden bizlere
Gönül alıcı, yılanı deliğinden çıkaran
Sözler dökülürken dillerimizden
Anlamsız değil mi bu değişimeler
Körleşmiş mantıksız kaprisli duygularla zedelendik
Çiçekler açmış meyveye durmuş bağımıza,
Son bahar gelmeden hazanı yaşattık
Elele tutuşup
Mehtaplı gecelerde
Çaresiz dediğimiz sorunları
Yüreğimizde besleyip büyüttüğümüz kini nefreti
Karşılıklı fedakârlıkla olumsuzlukları
Kalburdan eleyip
Çare arayışında olmayı düşünmedik
Anlamsız bakışların, zehir gibiydi sözlerin
Ha bugün ha yarın düzelirsin diye
İçten içe eriyip bitirdim kendimi
Merak etme senin yüreğini daha çok yormadan
Ve sen git demeden
Ardıma bakmadan
Anılarımı sende bırakarak gideceğim
Yaşantımız ayrı, ayrı uzak yerlerde olsa da
İnanıyorum gönüller bir kalacak
Aklına geldiğimde
Yanaklarında, dudaklarında bıraktığım
Sıcak buselerimin izlerine dokunduğunda
Nefesin kesilircesine
Düğümlenecek sözlerin boğazında
Uğruna, yıkıp harabeye çevirdiğin yuvanda
Bir başkasıyla mutlu olmaya çalışacaksın
Sevgiyle mi bakacak gözlerin içine
Mutlu olacağına inanıyor musun
O ahlak o karakter o bencillik
Ruhuna nakış, nakış işlenmişken
Kurşun gibi sözler dilindeyken
Kumlara değil taşlara yazıyorum
Fazla sürmez mutluluğun
Yalnızlığında aklına geldiğimde
Beraber geçirdiğimiz onca mazi hatırına
Kan ağlarken gözlerin kahrından delireceksin
Elleri elinde
Göz, göze diz dizeyken
Gönülden sevdiğini söylerken ona
Bana da söylediğini hatırlayıp
Sesin titriyor olacak mı
Akşamları neşeyle huzurla
Boynuna sarılıp
Buseler konacağı beklentisiyle kapını çaldığında
Kapını açanın olmayınca
Elin titreyerek kapını açacaksın
Seni sevdiğini sandığın
Uğruna yuvanı yıktığın
Kapını açmayanı
Kanepede uzanır gördüğünde
Sevginin anlamımı değişti
Yoksa hayat böylemi dediğinde
O zaman buğulu camlara
Sevdiğinin resmini çiz deseler
İç güdünle kimin resmini çizersin
Kafanı avuçların arasına alıp
Sükutun derinliğine dalıp
Keşkeler düşmeyecek dilinden
Bensiz, yeni bir hayat için
Beyaz sayfalardı hayalin
Değişen bir şey olmayacak hayatında
Ayaza düşmüşçesine
Ovuşturacaksın avuçlarını
Dürüstçe söylüyorum
Ben seni unutamam
İlk aşk, ilk sevda,
İlk Elele tutuşlar unutulmaz
Çocuksu duyguların sevgisiyle
Gülücükler öpücükler gönderirken yeni yaşama
Neşemi sevincimi uzaktan gördükçe
Yılların mazisi canlanır olacak gözlerin önünde
Beynine dolacağım o anlar çıldıracaksın
Yuvamızı yıkmak için kuşandığın kılıcı
Usulca kınına koya bilecek misin söyle
Uyku tutmayınca gözlerin
Kalk, pencereden dışarı bak
Temeli çatlamış yuvandan
At kendini sokaklara
Çekilip bir kenarda haline ağlarken
Paketinde son kalan sigaranı da yakıp
Derin nefesle dumanını ciğerlerine çekerken
Kuş kafesten uçtu geri dönmez derken
Hüzünlü şarkılarda teselli ararsın
Günlerin ıstıraplar içinde geçerken
Yaprak, yaprak koparırken günlerini takvimden
Yaşamak istemez
Allah’ın sana verdiği ömrün
Bir günde bitmesini istersin
Ne çok insan dolu olsa da çevren
Yalnızlığın içinde biat düşüp
Yağmurlar sağanak, sağanak yağarken
Kirpiklerden gözyaşın süzülürken
Ulu bir dağın yıkılışı gibi uzaktan izlenirken
Dersinki bir devrin sonu bitiyor artık
Vasıf’ım ismimi düşürmezsin dilinden
Keşke, dur diyebilseydim sivri dilime
Bir gölge gibi dolaşsaydı etrafımda
Hilal gibi doğsaydı karanlık gecelerime
Yeniden sırılsıklam âşık olsam derken
Uyanmak istemezsin hülyalarından.
VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
20.12.2021 PAZARTESİ
Vasıf Temel Çobanoğlu
Kayıt Tarihi : 12.2.2022 15:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!