Sen Beni Tanıyorsun Şiiri - Fikret Cengiz

Samyeli soldururken gülü nevbaharında,
Bağda bülbül-i şeyda öter mi sanıyorsun?
Bir damla su ararken okyanus kenarında,
Çektiğin ıstırabı yeter mi sanıyorsun?

Masum gönlüme girdin, düşürdün dilden dile,
Sararttın yaprağımı, soldurdun bile bile,
Çekmek sırası sende reva gördüğün çile,
Mahşer günü gelmeden biter mi sanıyorsun?

Nefret izleri kaldı yanağımdaki nemde,
Ellerinle onulmaz yara açtın sinemde,
Kâfdağının ardında viran olan hanemde,
Söndürdüğün ocağı tüter mi sanıyorsun?

Şimdi es gönüllere, es savur deli rüzgâr,
O günahkâr bedenin hangi makbere sığar?
Kefenlere sarılıp kabre girmekte ne var?
Ölümü ayrılıktan beter mi sanıyorsun?

Hiçbir neden kalmadı her şeyi silip attın,
Mukaddes duygulara günahlarını kattın,
Ve sonunda başardın yüreğimi kanattın,
Bu kalp daha 'sen 'diye atar mı sanıyorsun?
Tövbeler olsun dönmem, sen beni tanıyorsun.