ünsüz bir şairim ben sende
parmak uçlarında yürür gibi
sessiz şiirler taşıyorum avuçlarımda
ne bir harf düşüyor sözcüklerden
ne de bir şey eksiliyor benden
sen beni sevmelerden
böyle vaz geçince.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
