Sen beni sevdin

sen beni sevdin,
ben ,sende öğrendim sevdayı,
sevdanı öyle dille değil,
her yönüyle öyle bir anlatırdın ki,
gün gelir bir bakışından yayılırdı
her yönüme hüzme,hüzme,
ışıklanırdı yüzüm,ay çarpmışçasına benzime,
bazen bir öfke seliyle anlatırdın,
çığlık,çığlık tarazlanmış sesinle.
Bazen de dakka başı dillendirirdin,
hiç bıkmadan kesik kesik nefesinle,
sevda seninle güzeldi,seninle anladım ben
sevmenin ve sevilmenin anlamını.
düşünürdüm çoğu kez nasıl yaşamışım ben
senin sevdan olmadan,
bana haytı sevdiren,yaşamıma anlam katan,
sevdanmış meğer,
kızardın bazen, aniden sarardı seni bir öfke seli,
sen kaçardın ozaman benden,kırmamak için beni,
kanımca taparca sevilmekti bu sevdanın ederi,
sen beni sevdin tüm varlığınla,
umarsız ve beklentisiz...
ben de sevdim birtanem aniden ve nedensiz,
yok ben havlu attım sevmem derken artık
ben de sevdim...
nasıl sevmezdim, her bakışın binlerce öpücüğe bedelken
nasıl duyarsız kalırdım,kirpiğinin değdiği her yer
titrerken
nasıl sevmezdim sen beni böyle yana yakıla
gönlün sevda ateşiyle doluyken
sen beni sevdin,
ben sen de öğrendim sevmeyi sevdayı..
gönülü bir gönüle sunmayı...

GÜLEN