Sen beni sevdadan azad ettin...

Sen beni sevdadan azad ettin...

sen beni sevdadan azad ettin
ne acılan
ne öfkelen
sıkıntı bulutlarını kov
gölgelenmesin bakışın
hala inanmak istemeyişimden
bunalma benim yüzümden
ferahlık ara tebdil-i sevgilerle

haylidir
yeşil ve kıpırtısız bir göl gibisin
durgun ve raşesiz sular gibi
ve artık ne yazık
bana dair bir çakıl taşı bile yok ellerinde
ki eskiden sabah ezanlarında
her gün her gün hevesle
o çakılları suda her sektirişinde
bana doğru gelen halkalarını karşılardım
sevda rengi kelimelerle

sen beni sevdadan azad ettin

incisini çaldırdın
nilüferli suyun dibindeki istiridyenin
çaldırmadın
bile bile göz yumdun gitmesine
gördün ve hiç ses etmedin
paslı bir çakıyla bilerek açtırdın yüreğini
alın sizin olsun dedin
nasıl gönüllüymüşsün meğer
zaman mekan bahanesiyle

sen beni sevdadan azad’ettin

ne acılan
ne öfkelen
yankısız bir dağ gibi
yatağına çekilmiş nehircesine
poyrazını unutmuş eski bir rüzgar
ve deprem öncesi sessizliğince sus
karabatak misali gizlen derinlere

gölün karşı yakasında
bir telaş
bir umut
bin şiir vardı seni bekleyen

sen beni sevdadan azad ettin

unut
şimdi tam istediğince unut
unutmanın rengidir o kurşuniler
biliyorum
kurşun gibi acı
kurşun gibi ağır olacak inkarın
ben yine tarif edemeyeceğim ölümü
karaladığım tasvirlerle

CEYDA GÖRK....

(ağustos 2007)

Ceyda Görk
Kayıt Tarihi : 9.9.2007 18:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ceyda Görk