Sen beni sahte sevginle kirlettin

Beni böylemi sevdin sen
kirleterek
bütün duygularımı
beni kirleterekmi sevdin,

Ne yaptı ki bu kalbim sana
oysa ki ben onu sana getirirken
gelin gibi süslemiştim
berrak duyguları vardı
ter temiz bir sayfa açmışken sana
sen beni sahte sevginle kirlettin neden,

Kussam seni içimden
kaç yılımı alır bu hastalık,
Ben biliyorum
ölümüm kolay olmayacak
seni içimden tüküre tüküre öleceğim
ve bu hastalığın adı
bana ihanet edişindir,

Göz yaşlarımı gecenin karanlık saatlerine yazdım ben,
Sen uyurken şehvetin arkasından
seks cigarası yakan bir adamın koynunda
senin gözlerinsiz kahrolan gözlerime
bu ihanetin nesi adil
neresi masumca,

İlk defa utandım kalbimden
seni sevdirdim diye,
ellerimden utandım
sana dokundurdum diye,
ve dudaklarımdan utandım
seni aşkla öptürdüm diye,

Hadi ben gidiyorum bu şehirden
bedenimi kurtardım diyelim
senin zehrinden
peki ya bu şehirde ağına düşürdüğün
kurbanların ne olacak
onlarıda götüremem ya benimle birlikte,

Artık dokunma aşkın büyüsünü bozma
bırakta insanlar birazcık tebessüm etsinler
çalma gülümsemeleri
fukara çenelerden,

Kirletme kalpleri sahte sevginle
birgün sende muhtaç kalırsın
kirlettiğin aşklara,

Şiirlerimden ne istedin
dudağı neden kanıyor kalemimin,
Seven bir kalp böyle öldürülürmü
dalını budadığın aşkımın
ahı tutmayacaksa seni eğer
kalksın yer yüzünden ilâhi adaletin adı,

Ölmekle öldürülmenin farkını bilmiyormusun
öl desen ölmezmiydim ki
öldürdün,

Benim böyle sessiz duruşumu
korkaklıkmı sanıyorsun
hayır öyle sandığın gibi değil
bu çirkinliğin
senden gelişine şaşkınım sadece,

Gül uzat dedinde uzatmadımmı
benim için ağla dedinde ağlamadımmı
sen diye sızlayan birine
böyle bir son hazırlamanın neresinde
dürüstlük var,

Şiir gibi seven insanları
şiirden anlamayanlar kırıyor zaten,
Sen anlar gibi yaklaşıp
beni sevginle kirlettin
ihanetinle kirlettiğin bu kalbi
çıra yakıp aramanı dileyip
gidiyorum bu şehirden,

Sen beni
sahte sevginle kirlettin,

şiir
Ergün bektaş