ben seni düş mağaralarımdan
iğne uclarıyla,kilim nakışlarıma
işledim.
karanlık gecelerin sağanaklarında
çakan şimşeklerde,yıldırım diye bekledim!
sen beni hiç sevmedin ki.
her sabah, kuş cıvıltıları,ezan sesiyle
ilk selavatta seni diledim.
gün ışıyıp,kepenkler açılınca ilk bereket
sen olursun diye, seni bekledim!
sen beni hiç sevmedin ki.
ne yüzünü gördüm,ne elinden tuttum
ne kokunu duydum,ne dudağından öptüm
ne bağrına yattım,ne göğsüne dokundum...
ve
nedensizce ben seni çok sevdim...
SEN BENİ HİÇ SEVMEDİN Kİ...
Kemal EyüboğluKayıt Tarihi : 19.6.2007 23:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Karşılıksız bir aşkın son çırpınışları dersem,yalan olmaz...
![Kemal Eyüboğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/19/sen-beni-hic-sevmedin-ki-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!