Sen beni coktan gömmü$sün

Sen beni coktan gömmü$sün….

Bugün yine o yoldan gectim…
Neden bunu yapiyorum…
Artik kendime sormuyorum…
Ordan gecmedigim gün nefes alamiyorum…
Sen, seni ilk gördügüm yerden hala geciyormusun?
Hani o fotorafci vardi ya kösede?
Ellerini, ilk kez, kizil-kivircik saclarima doladigin yerde?
Hani bir de, öpebilirmiyim deyip, cevabini beklemeden,
atesli dudaklarima yumulup, hasretlik giderdigin o merdivende?
Sen, unuttun mu yoksa?
Hep hasretim kalacaksin, demi$tin o kö$ede…
Sen, benim gibi deli divane olup,
Heryerde beni ariyormusun?
Sen, ordan gecmeyince nefessiz kaliyormusun?
Sen, beni düsünmeden yasayabiliyormusun?
Rüzgarin fisildayi$indan,
Acik pancurlarin duvarlara carpisindan,
Sanki, o derin bugulu sesini duyar gibiyim...

Yoksa, bana haber mi yolladin?
Neden ellerim buz kesti?
Az evvel yanimdan gecen senin hayalinmiydi?
Yoksa sen miydin?

Sonunda evdeki kablumbagimi bile gectim...

O korkunca kabuguna cekiliyor…
Bense:
Seni düsününce
Seni hayal edince
Seni özleyince

O yasadigi alan kadar büyüye biliyor…
Bense:
„Sensiz“ un ufak oluyorum…
Ya sen, bana hasretligini, kiminle tüketiyorsun?
Galiba sen beni coktan unutmussun…
Cünkü, nedense o yoldan, o köseden,
O yerden, hic gecmiyorsun…
Biliyorum ben...

Ben sadece ordan gecmiyorum...
Ben, senin askimizi yalanladigin o günden beri...
Orada kalan son hayalinle senin dönmeni bekliyorum….
Sense, o kösemizdeki anilarinla beraber….

Beni coktan gömmü$sün,

Kinali kuzunu, boyali süsköpegine degismissin…
Konu bu degil ama...

Sen beni hic, hic hak etmemi$sin! ! ! ...

Bense, onca zaman, seni bosuna beklemisim...
Bir tek sevmek yetmiyor, özlemek yetmiyor…
Aska inanmak, askla yasamak gerekiyor…
Sen beni, a$kimi, ate$li dudaklarimi...

Gercekten hic hak etmemissin…! ! !

Kinali kuzun / 24.09.09 / 03.00