Sen Bendensin Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ağzım, dilim nasıl bendense;
Gözlerim, dudaklarım;
Ellerim, ayaklarım;
Gönlüm, ruhum nasıl bendense;
Sen işte öyle bendensin.
Atsam atamam,
Ayırmak istesem ayıramam,
Bir deli rüzgar gibi düşmüşüm ardına,
Duramam.

Boşuna mı kendimi duvardan duvara vuruşum
Yaralı kuşlar gibi?
Boşuna mı gözyaşı oluşum,
Boşuna mı dur durak bilmeyişim,
Yastık yüzü tanımayışım sabahlara kadar,
Nedendir ben ben iken
Bir türlü ben olamayışım?
Nedendir bir büyük eksikliğim varmış gibi
Aranışım?

Soğuk karanlıkta seninleyim,
Sıcak aydınlıkta, gölgede, ayışığında,
Bir vazonun çiçeklerinde,
Bir duvarın sarmaşığında seninleyim.
Bazen nakkaş olup nakış işliyorum,
Bazen sen söylüyorsun, ben dinliyorum,
Seninle dinleniyorum yorulunca banklar üstünde,
Seninle yola koyuluyorum dinlenince,
İnsan sevgiliyle bir bütün oluyor
Sevince.

(BİR ŞARKI SÖYLE BANA İsimli Serbest Şiirler 'inden > 79-80/100)