Sen Benden Gittin Gideli Şiiri - Nurten ...

Sen benden gittin gideli
Sensizlik kokuyor bu kent
Hikayemi siliyor bu sessizlik
Şimdi sen de yabancısın bana
Düğüm bakışlar attın zamana
Şimdi vakit çok geç
Ardından düştüm tuzaklara

Ayazın belini kırmak için aradım resmini
Ararken çerçeveni yüksünlüğüm düştü dizlerime
Gönül telimde söylesin diye kuşlar
Besteledi rüzgarlar yazılamayan güftemi

Sen benden gittin gideli
Ben mi kayboldum sende
Yoksa sen mi bende
Susamışlığım duvarlarda
Damarlarımda kokuyor ölüm
Tutuşurken dudaklarımda sevdam
Sanki bu ev başka şehirleri konuşuyor
Yoksa anlamın bittiği yerdemiyim

Vursam güneşi kalbinden
Anlatır mı derdini karanlıklar
Aydınlığın gidişine
Yasaklanmayan bakış olsam
Hayat adına tadında toplanır mı acılar
Nemlenen gözlerimde telaşlanır mı yıldızlar

Sen benden gittin gideli
Konuşmuyor dilim yansıyan hayalin gölgesine
Nefesinin sıcaklığında yandı bedenim
Sen bana gurbet ben sana vuslat
Dokunmayın bana dokunmayın
Karşılıksız konuşuyorum resimlerle
Demleniyorum yalnızlığımla
Göz bebeklerime oturdu derin bir bakış
Aşkı ararken kayboldu kalbim

Sensizlik kokuyor bu oda
Sanki çıkmaz sokak bu yatak
Kokunla çiselerken yağmurlar
Kar yangınım
Yoksa kaderimi mi anlatıyor
Bu eşyalar bana neden soğuk
Sen gittin gideli tanıyamaz oldum kendimi