Sen Bende, Ben Bende Tükeniyoruz

Kaç gün, kaç ay, kimbilir kaç yıl oldu;
sen gideli.
Günleri sayıyor muyum, ya da yılları
ve ben hala seninleyim, tüketmeye uğraşıyorum seni...

Kimbilir kaç cümle kurdum senin için,
ya, yazamadıklarım, beynimde tükettiğim kelimeler?
Şakaklarımda buharlaşan ıslaklık, beyezlaşan saçlarım,
ve de avuçlarımdaki terlerle tüketiyorum seni...

Sen bende, ben, bende tükeniyoruz,
yolculuğumuz bu, son seferimiz olan,
yanımdasın, tam karşımda, sessizliğimdesin,
nefreti kusuyorum, damla, damla...

Bitiriyorum seni, bitmez bitemez dediğim sevdamda,
geceleri bekliyorum son darbeler için ay ışığında.
Yitireceğim seni son kaldırım taşında,
ondan sonrası bir uçurum, bir boşluk...

Bilmem kaçıncı sayfa bu, uykusuz gecemde yastık başımda ki,
kaç sayfayı yarım bıraktım, bitiremedim seni,
oysa sen uyuyorsundur şimdi,
benim baş ucumda, terden ıslanan mendiller ne ki?

Kim bilir rüyalarında hangi koşuşturmalardasın,
dudaklarındaki kıpırtıların farkında bile değilsindir,
ben var mıyım yanında, mümkün değil biliyorum,
ihanetle sarmaş dolaş olmuşsundur,
benim yanımda sen var mısın ki,
yitirmeye,tüketmeye uğraşırken seni?
Boş ver, nasılsa bir gece, bedir vaktinde tüketeceğim seni,
anıların gölgesinde yaşam savaşı vererek...