Sen bende anne Şiiri - Ali İhsan Karataş

Bende bir ana özlemi,bir olgunun boşluğu var.
Duraksayan kalemimde,sevginin sarhoşluğu var.
Neden gittin? Beni böyle çiğnetirsin bu dünyaya,
Sevgi akan bu bedende,nefretin duruşluğu var.

Ne geceler ana dedim,karanlığa bakıp yattım.
Anam alan kaderime,bazı bazı çatıp yattım.
Çaresizlik dirilince,yine sustun sen dilimde,
Bende dilsiz her varlığı,mısralara satıp yattım.

Bu sensizlik her durakta baktırıyor,el yüzüne.
Dostlarım cellat oluyor,vurduruyor el sözüne.
Bir tek sensin sadık yarim,bu gözde hep aranansın,
Tek limanım,anacığım bu gecede gel gözüme.

Soğuk,sensiz gecelerde,kim sarar ki senin gibi.
Kayıp düştüğüm evrende,kim arar ki senin gibi.
Senin eşin bulunamaz,yüreğindeki sonsuzluk,
Görmeyenler anlayamaz, kim yanar ki anam gibi.

Dünya size kalsın işte,felek birde kırık çarkı.
Hep sabrımı deniyordu,yıpranası çürük tartı.
Giden gitti,benden ömür,çağırsamda gelemez ki.
Ey anacım! Leyla bile senin gibi sevemez ki.