Sen Bende Şiiri - Fetih Sait Akkaya

Sen...
Efkara her vurduğumda yaktığım cigara
Müthiş susadığım zamanlarda içtiğim su.

Sen...
Uzun uzadıya geçen ramazan günlerinde;
sahurun iftara olan özlemi;
on bir ayın Ramazana olan hasreti.

Sen...
Zengin boğazların kapısında; ayakkabı boyayan çocuğun,
gururu,onuru,içinde bitmeyen gizli haykırışlarının eseri ve;
bir okadar da büyüttüğü hayalleri...

Sen...
Filistin de, Suriye de, Irak ta, myanmar da ki zulme maruz kalan müslümanların savaşı,bazen dünyaya kafa tutuşları bazen de yok oluş feryatları...

Sen...
Bülbülün kasidesi,gülün serzenişi
Mecnunun Leylasın da bulamadığım, Keremin Aslısın da beğenemediğim;
Ferhatın Şirininde göremediğim ve Tahirin zühresinde yaşayamadığım
duyguların bütün alfabesi...

Sen...
Bazen tavana bakışlarımın anlamsızlığı;
bazen fotoğraf fotoğraf çizdiğim;
Sonra,sonra bakmaya doyamadığım ve
ardından gelen hüzün yağmurları gözlerimden akan...

Sen...
Karanlık gecelerde gölgemin; ellerimle yaktığım muma direnişi
ve sonra aşk diye üflediğim anda gölgelerin kaybedişi
mumun zaferi,aslında aşkın zaferi,
benim zaferim kendi kendime yarattığım...

Sen
Suyun aktığı yöne ters kulaçlarla kafa tutarcasına yüzmek;
Yine sen...
Yeni doğan bebeğin koşmaya doyamaması
yani imkansızı başarmak (Sen....)

Sen...Bendeki sen...
Yüzümdeki sen...
Tenimdeki sen...
Ruhumdaki sen...
Gölgemdeki sen...
Haykırışlarımdaki sen...
Feryatlarım ve Acılarımdaki sen...

Sen...
Satır satır yazdığım ve bir türlü bitiremediğim şiirlerimin,
bitmeyen gönül kahramanı.

Yani.
Bendeki sen
bitmeyen sen...
Cümlesinde en çok sen olan sen...