Eza oldu hayat; kabuslara yatıp, kabuslara uyandım.
Zeytin yeşili olup bir küçük kızın gözlerinde buldum kendimi sonra.
Günler günlerde solup geçerken,
İzmir’in lodosunda bir Ezgi’ydi beni çağıran…
İşte aradığım bu olmalı;
Ne çok fazla ne de az; beni bende bulmalı…
Aşk gibi, sevda gibi; sen bende unutulmalı…
Ne dünü, ne yarını, bugüne koymamalı…
Kayıt Tarihi : 22.6.2012 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Canım yeğenim Ezgi'ye akrostiş seslenişim.
Aşk'ın sürerliğine vurgu yapması açısından bu şiirin ayrıcalığı tartışılmaz.
Okumak bir emektir.
Bu şiir,okumaya değiyordu.
Kutlarım.
Erdemle.
kaleminiz kavi olsun
buda benimki acizane
Yar Bulamadım
Güneş olup ufkumda doğacak,
Yıldız yıldız geceme yağacak,
Yar diye çağmellenip ağacak,
Bey den Bey er den er bulamadım.
Anınla bende, benle olacak,
Tende canım, canda can olacak,
Yar yolunda, yol yoldaş olacak,
gönül köşküne pir bulamadım.
Ne Melik istedim, ne de Emir,
Dayanır mıydı, olsaydı demir,
Aramakla geçip gitti ömür,
Adam gibi adam mir bulamadım.
Sevda ikliminde birden başka,
Anladım düşünce nar-ı aşka,
Bir başkadır; bir,”Tek”’se bambaşka
Ben “Tek” den başka Bir bulamadım
Bilal ÖZCAN
TÜM YORUMLAR (12)