Sen Ben ve Zaman Şiiri - Gülşah Elikbank

Vaktimiz dar, yetmez belki alnımıza kazınan zaman,

Ne olur biraz daha kal, geçmez belki sen varken zaman,

O kadar çok ki seninle yapmak istediklerim,

Senin içinde olduğun dileklerim o kadar çok ki,

Seni öylesine geç bulmuşum ki sevgilim,

Korkuyorum yenileceğiz zamana.

Daha saçlarına düşen akları sayacağımız sabahlarımız olmalı oysa,

Yazılanlara söylenecek, ekleyecek cümlelerimiz var oysa.

Yabancılara anlatılacak öyle anılarımız var ki bu şehirde,

Bir bir çerçeveler içinde, seninle.

Yine de yetmiyor hiç biri,

Daha kaç gecemiz olmalı dolunaya karşı şarkılar söyleyeceğimiz,

Daha gidilecek kaç deniz olmalı,

Keşfedilecek yeni yüzler olmalı senin yüzünde.

Her gördüğümüz şehirden biraz yanımıza katıp gidişlerimiz olmalı seninle.

Yaşlanırken el ele seninle,

Ömrümüze adledilecek ne çok yaşanmışlık bırakmalıyız seninle bu şehirlerde.

Her biri diğerinden edalı, sevdalı;

Ben senden yaralı, sen benden içlerinde.

Zaman hepimizle kavgalı belki de.

Ne dünler yetiyor sevdamıza,

Ne bugünler sığıyor yaşadıklarımıza,

Hep yarınlara varmak için yarışıyoruz şehirle.

Zaman yaranamıyor kimseye.