Sen,Ben ve Gece Şiiri - Habip Ata Giresunlu

Sen,
Ben ve gece;
Kulakları sağır eden sesler
Nerede?
Seher vakti kaybolan
Neşelerde.

Sen,
Ben ve gece;
Bir ömrün acısını anlatsa
O yerde.
Gün doğmasa,
Sessizlik boğulmasa,
Martılar uçmasa ne olur
Yitik umutlar peşinde..

Sen,
Ben ve gece;
Sabah olmamalı,
Mehtap doğmamalı,
Dünya kaybetmeli uydusunu;
Ve böyle bitmeli ömür,
Böyle bitmeli tüm sevgiler,
Yeniden sevmek
Olmamalı! ...

Sen,
Ben ve gece;
Eski bir salda umutlarımız;
Avuçlarımızda büyüyen sevdalarda
Ve ayrı dünyalarda yaşayalı,
Sen benden
Ben geceden ayrıyım,
Ayrılık şarkısıyla
Sevinen aynalarda..

Sen,
Ben ve gece;
Kucak kucağa uyuduk! ...
Ve
Uyandık bir rüyadan,
Hiç yaşanmamış
Bir sevgiye doyduk! .....
Habip Ata Giresunlu
Torul,29.04.1965 - 1930