Sen Ben ve Engin Dingin Bir Deniz

Denize kıyısı olan bir sehrin
Yaz sıcağında,
Kurumuş tenimin esintisi gibi,
Kollarımda dalgalara bakşın.

Oturmuşuz seninle,
Limandaki iskelede,
Rüzgâr saçlarını okşarken,
Ben dokunmaktan çekinir,
Utangaç hallerde.
Acemi çocuksu gülünç belki…

Gözlerimin kaybolan hüznü,
Sen o güzel gülüşünle,
Kuşlara, havalanan kuşlara inat.
İskeleden her ayak vuruşumda
Yanımda kalıyorsun…

Zamana aldırmadan,
Bir sen bir ben
Ve engin dingin bir deniz.
Çok uzaklardan geçen,
Balıkcı kayığından,
Bir iki el sallama…

Neşeleniyrouz her an,
Senle ben sadece…
Birde engin dingin bir deniz işte,
Aksam kızıllığı çökerken,
Eve dönüş telaşımız olmaksızın kalıyoruz.

Bir serin rüzgarla
Sahilin kuytularında
Yıldızlar belirirken
Parlement mavi gök kubbede
Alaca karanlık yerini bırakırken
Aynı mehtaplı yakamoz cıvıltılarına
Sana bir şiir okuyorum

Bu acizhane mechulsair
Elleri titremede
Gözünü almaz halde senden
Ve iç çekişinden

Sen ise öyle deli ve hırçın
Gönlünün bütün ateşlerini söndürüken
Gülen bir cift göz oluyoruz
Sen ben ve engin dingin bir deniz…

8/06/206